لما قريت الكام سطر دول لاحمد خالد توفيق ابتسمت..
اصل انا كمان بعمل ده وجايز هى دى كانت بدايتى للتدوين..
انا مابدأتش ادون من اول ماعملت المدونة .. لاء .. التدوين بادى معايا على الورق ومن زمان
لما كنت بزعل من حد اوى يهمنى كنت اقعد اكتب اللى واجعنى منه واقعد الومه على الورق او حتى من غير ورق اكلم نفسى بصوت عالى واقوله كل اللى نفسى اقولهوله..
الحكاية دى ليها فوايد كتير ماتعدش..
اولا.. بتخلينى اخرج كل اللى جوايا واللى ماينفعش اقوله علشان ماجرحش حد
ثانيا.. بتخلينى اصفى بسرعة وبتخرج شحنة غضب
ثالثا.. ساعات لو اللى زعلانة منه واجهته بنسى الكلام اللى كنت مرتباه وده بيضايقنى جدا فكده هبقى قلت كل الحاجات وانا فاكراها وبعدين اللى يحصل يحصل
رابعا.. بهدى كتير فلو حصلت مواجهة ماببقاش بنفس درجة العصبية
خامسا.. لما بيخرج الكلام من جوايا على ورق واقراه وارتبه ممكن احل المشكلة مع نفسى او الاقيها ماتستحقش وابقى حلتها مع نفسى وخلصنا
سادسا.. اخدت ايدى على الكتابة
يعنى حبة عصافير بحجر واحد :)
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق