كل واحد فينا بيشغل مساحة وحيز معين من الفراغ .. مش بس بيشغله بجسمه .. لا
كمان بتفكيره.. كل واحد فينا بيحتاج مساحة حوالين مساحته علشان يعرف يفكر ويتصرف بحريته من غير مايعمل حساب انه هيخبط فى حد..
يلف حولين نفسه لحد مايدوخ.. يصرخ لحد ما صوته يبقى مبحوح.. يرقص .. يتجنن..
هو حر .. طالما مش بيخبط فى اللى حواليه ومراعى حدود نفسه وحدود مساحة غيره
الكلام ده حلو اوى بس فى الغالب نظريا .. عمليا بقى فى حاجات بتخليه صعب التنفيذ وفى بلدنا الحاجات دى بتندرج تحت مسميات غاية فى الروعة زى الصداقة والاخوة والعيلة ومن باب ان الناس عاوزة تطمن عليك وبتحب تعرف اخبارك وهكذا..
نضرب مثال على كده مثلا المدونات..
فى ناس كتيرة عاملة المدونة مش من باب انها تكتب اعمالها الادبية وخلافه..
لأ من باب الفضفضة.. انها تكتب عن اللى مزعلها عن اللى خانقها عن اللى مفرحها..
تكتب مشكلة وحابة تاخد رأى ناس ماتعرفهومش فيها .. تفضفض بسبب زعلها من ناس ماتقدرش تقولهم انها زعلانة منهم او تتحرج تقول على سبب زعلها
يعنى تخرج مشاعر واللى ممكن جدا ماتكنش مرتبط بحد معين اكتر منها مشاعر هى حساها فى المطلق
زى ما قلت تفضفض..
تفضفض على سبيل ان المدونة دى من ضمن مساحتها الشخصية اللى رسمتها لنفسها..
ومن هذا المنطلق فوجئت بناس اصحابى مخبية مدونتها عن القريبين منها..
اللى مخبى عن خطيبته واللى مخبياها عن جوزها واللى مخبياها عن ابوها او اخوها..
اللى مخبى عن زمايله فى الشغل..
مش علشان هم بيعملوا او بيكتبوا حاجة عيب.. لاء خالص ولكن علشان يقدروا يكتبوا بحرية
يقدروا يكتبوا عن الرومانسية من غير ماحد يسألهم تقصدى بالكلام ده مين انتى فى حد فى حياتك..
يكتبوا مشاعر حزينة من غير ما يجى شريك الحياه ويقولها هو انا مزعلك فى ايه انا ماعملتش اللى انتى كاتبه عنه ده ..
يكتبوا عن خنأتهم من مدير شغلهم من غير ما واحد منفسن من زمايله يديله الاسفين التمام ويروح يدى لينك مدونته بمنتهى البراءة لمدير شغله
يكتب عن حبه الاول من غير ما خطيبته تمسك فى خناقه وتقوله انت لسه بتفكر فيها..
وهكذا..
بصراحة مش عارفة احدد ان كان ده صح ولا غلط.. انا نفسى ايام ماكنت بحكى يومياتى القريبين منى عرفوا او خمنوا هى مين طنط حشرية :)
وعرفوا كمان من مدير المستشفى ايها ;)
عموما كل واحد فينا محتاج مساحته الشخصية.. وانا شايفة انه من حقه يدافع عن حدودها باى طريقة تناسبه وبدون احكام من الاخرين