فكرة الموت مش جديدة عليا .. عارفة ان فيه حاجة اسمها موت من وانا صغيرة .. اشوف الناس زعلانة وبيبكوا او لابسين اسود واسأل مالهم ترد عليا اصل طنط فلانة او عمو فلان راح عند ربنا.. كانت الجملة شيك بس ماكنتش فاهمة هم ليه زعلانين.. عند ربنا يعنى راحو فى مكان حلو!
كبرت شوية وعرفت ان اللى بيروحوا عند ربنا دول معناها انهم ماعدوش موجودين بينا .. وان الناس بتزعل على الفراق.. وبدأت انا كمان ازعل على فراق جدى ومن بعده جدتى .. بس فضلت الفكرة عندى مش مخيفة اوى.. بنزعل وبننسى وبتفضل ذكريات حلوة
لحد ما ربنا اختبرنى فيك انت..
ان جيت للحق فكرة ان الناس تمرض وتموت كانت واردة للكل بس ماجاش فى بالى خالص انك انت اللى يحصلك كده .. او بمعنى اصح ان انا اللى يحصلى كده فيك
كان شعرك ابيض من يوم مانا وعيت على الدنيا بسبب عامل وراثى فى العيلة عندك.. فكان بالنسبالى بابا ده مابيكبرش ..ثابت.. مافيش عوامل زمن بتأثر فيه!
كنت لما بتتألم فى ايامك الاخيرة مش بتبين.. او مش بتبين ليا انا بمعنى اصح..فكان بالنسبالى بابا ده مابيعياش او لو حصل ده مش بيتألم !
اى حاجة انت تقدر تتغلب عليها .. وبهدوءك المعروف عنك.. مافيش مشكلة مابتتحلش .. مافيش ازمة نقف قدامها.. وحتى لو ماعرفناش نقف ووقعنا .. علمتنى نبتسم ونقول مايقع الا الشاطر ونقوم ننفض هدومنا ونكمل..
وفجأة مشيت.. ماوقفتش المرة دى.. سيبتنى مع الحاجات اللى انت علمتهالى ..
اختبار صعب الحقيقة.. اتعلمت منه ليه الناس فعلا بتزعل رغم انك اكيد فى مكان احسن
بس الفراق هو المشكلة..
وحشتنى اوى
الله يرحمك
